book editor
Arthur Gillard
Εισαγωγή
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όταν η Emily Gibson ήταν φοιτήτρια ιατρικής, είχε μια φίλη που πέθαινε από καρκίνο του μαστού που είχε εξαπλωθεί σε όλο της το σώμα. Όταν τίποτα άλλο δεν λειτούργησε για να αντιμετωπίσει την αδυσώπητη ναυτία από τη χημειοθεραπεία, ο γιατρός της φίλης της τελικά της πρότεινε αν θέλει να δοκιμάσει κάνναβη. Δοκίμασε, αλλά βρήκε τον τρόπο που της αλλάζει τη συνείδηση δυσάρεστο και ένιωθε άβολα να γεμίζει το σπίτι της με καπνό κάνναβης όταν στο σπίτι ζούσαν και τα δύο έφηβα παιδιά της. Η Gibson, απελπισμένη για να βοηθήσει τη φίλη της να είναι αρκετά άνετη ώστε να μείνει στο σπίτι με την οικογένεια της τις τελευταίες μέρες της ζωής της αντί να συνεχίσει να περνάει τόσο μεγάλο μέρος του χρόνου της στο νοσοκομείο, βρήκε έναν τρόπο να χορηγήσει τη κάνναβη σε μορφή υπόθετου, η οποία ανακούφιζε από τη ναυτία της φίλης της, αλλά επίσης και δεν αισθανόταν πλέον τόση πολύ ευφορικότητα. Αν και ξεκάθαρα παραβίαζε το νόμο, αυτό ήταν σχεδόν είκοσι χρόνια πριν οι επιμέρους πολιτείες αρχίσουν να εγκρίνουν νομοθεσία που να επιτρέπει την ιατρική χρήση της κάνναβης, και θα μπορούσε να είχε μπει σε μεγάλο μπελά γι’ αυτόν τον λόγο, η Gibson έκανε ότι ένιωθε ότι έπρεπε να κάνει για να βοηθήσει την ετοιμοθάνατη φίλη της.
Αυτές τις μέρες η Gibson βλέπει μια πιο σκοτεινή πλευρά της κάνναβης. Στη δουλειά της έχει να βοηθήσει άτομα που παλεύουν με εθισμό, έχει έρθει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους που χρησιμοποιούν την κάνναβη ως ένα μέσο για να ηρεμούν και να αποφεύγουν τη ζωή, και ως εργαζόμενη σε ιατρική κλινική σε πανεπιστήμιο, είχε αρκετούς υγιείς νέους. Οι μαθητές της ζητούν να τους δώσει συστάσεις (άδεια) για να κάνουν χρήση κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς, πιθανώς για να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη κάνναβη για ψυχαγωγικούς σκοπούς και χωρίς να φοβούνται ότι θα συλληφθούν. Ανησυχεί ιδιαίτερα για τους νέους που κάνουν συχνά χρήση κάνναβης, καθώς πιστεύει ότι όλο και πιο συχνά θεωρούν ότι η κάνναβη είναι απολύτως ασφαλής, όμως βλέπει ότι είναι “πολύ λιγότερο ζωντανοί και δεν ασχολούνται με τον κόσμο”. Σύμφωνα με την Gibson, για αυτούς τους προβληματικούς χρήστες “η χρήση κάνναβης μπορεί να σημαίνει κάτι περισσότερο από μια προσωρινή αναισθησία απέναντι στις δυσάρεστες καθημερινές ταλαιπωρίες. Ποτέ δεν βιώνουν πραγματικά τη ζωή στο πλήρες συναισθηματικό της εύρος από τη χαρά στη λύπη, μαθαίνοντας την ευαισθησία του να γίνονται ευάλωτοι, τα μαθήματα της δυσφορίας και της αντιμετώπισης και το θεραπευτικό βάλσαμο ενός ανθεκτικού πνεύματος. Αντίθετα, όλα έχουν να κάνουν με την αποφυγή”[1].
Η κάνναβη έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο για χιλιάδες χρόνια και ήταν νόμιμα διαθέσιμη στις ΗΠΑ σε δεκάδες διαφορετικά φαρμακευτικά σκευάσματα πριν από το 1937, όταν ο νόμος για τη φορολογία της κάνναβης, ο νόμος Marihuana Tax Act, εγκαινίασε την εποχή της απαγόρευσης της κάνναβης στις ΗΠΑ. Σε μεγάλο βαθμό, ήταν ο αμφιλεγόμενος ρόλος της κάνναβης ως μιας ψυχαγωγικής ουσίας που την οδήγησε στην απαγόρευση της στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, και ο κεντρικός της ρόλος στο κίνημα αντι-κουλτούρας της δεκαετίας του ‘60 ενέτεινε πολύ τη διαμάχη που μαίνεται γύρω από το φυτό από τότε. Ως αποτέλεσμα, έχει καταστεί δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διαχωριστούν πλήρως οι φαρμακευτικές ιδιότητες του φυτού από τον ρόλο της και ως ουσία που καταναλώνεται για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Έχουν σχηματιστεί άκρως πολικές θέσεις γύρω από το θέμα, με ορισμένους να υποστηρίζουν ότι είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ναρκωτικό κατάχρησης, εθισμού, ακόμη και παραφροσύνης, που πρέπει να εξαλειφθεί με κάθε κόστος, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι και εντελώς ακίνδυνο και μια θαυματουργή θεραπεία για σχεδόν κάθε αρρώστια. Στην αναζήτηση της αλήθειας για ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα, πρέπει να προσέξει κανείς να διακρίνει τα κομματάκια της αλήθειας που είναι θαμμένα κάτω από όγκους παραπληροφόρησης και προπαγάνδας. Όπως επισημαίνει ο David Nutt, chair of the Independent Scientific Committee on Drugs (www.drugscience.org.uk) και συγγραφέας του βιβλίου “Drugs Without the Hot Air: Minimizing the Harms of Legal and Illegal Drugs”, “Δυστυχώς, υπάρχει τρομερή παραπληροφόρηση για τα ναρκωτικά, τόσο στο διαδίκτυο όσο και στα μέσα ενημέρωσης. Οποιαδήποτε πηγή λέει “όλα τα ναρκωτικά είναι κακά” ή ότι “η λήψη ναρκωτικών είναι απολύτως εντάξει” σίγουρα δεν θα πρέπει να την εμπιστευτείς!”[2]. Αν και αυτή η άποψη του αναφέρεται γενικά για τα ναρκωτικά, το σχόλιο του σίγουρα ισχύει για τη κάνναβη, είτε την εξετάζουμε για φαρμακευτική χρήση, είτε για ψυχαγωγική χρήση.
Το 73% των Αμερικανών πιστεύει τώρα ότι οι γιατροί θα πρέπει να μπορούν να συνταγογραφούν κάνναβη για ιατρική χρήση, ενώ και η δημόσια υποστήριξη για πλήρη νομιμοποίηση συνεχίζει επίσης να αυξάνεται
Μία από τις καταστάσεις για τις οποίες πολλοί λένε ότι η ιατρική χρήση της κάνναβης είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, είναι για την πολλαπλή σκλήρυνση (ή σκλήρυνση κατά πλάκας, ΣΚΠ), μια ασθένεια που προκαλεί αναπηρία του κεντρικού νευρικού συστήματος που χαρακτηρίζεται από προοδευτική απώλεια του κινητικού ελέγχου. Μια ασθενής με τη νόσο περιγράφει πώς η χρήση κάνναβης βελτίωσε σημαντικά την ποιότητα της ζωής της:
Πριν από μερικά χρόνια είχα αρχίσει να τρώω μικρές ποσότητες κάνναβης… Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα και αξιοσημείωτα. Ο έλεγχος της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης, που ήταν ένα ταπεινωτικό πρόβλημα, αποκαταστάθηκε στο φυσιολογικό και ήταν μια απελευθερωτική επιρροή στον τρόπο ζωής μου. Μπορώ τώρα να βγω για ψώνια, στο θέατρο και σε διάφορα άλλα μέρη, χωρίς να περιμένω τρόμο και πανικό. Οι επώδυνες και ενοχλητικές κρίσεις σπαστικότητας ανακουφίζονται και πλέον διασφαλίζονται ξεκούραστα πρότυπα ύπνου όπου προηγουμένως ο ύπνος διαταράσσονταν από συχνουρία ή πόνο και δυσφορία. Τουλάχιστον, μπορώ να γελάω, να κάνω υπέροχο σεξ και να ξεχάσω ότι έχω αυτή τη φρικτή, ανίατη ασθένεια[3].
Σύμφωνα με την Julie Holland, μια ψυχίατρο που ειδικεύεται στην ψυχοφαρμακολογία (δηλαδή με φάρμακα που αλλάζουν το μυαλό) και που έχει εκδώσει το “The Pot Book: A Complete Guide to Cannabis”, τα οφέλη της ιατρικής χρήσης της κάνναβης για ορισμένους ασθενείς μπορεί να υπερβαίνουν την απλή θεραπεία των συμπτωμάτων τους ή ακόμη και ως μια προκαταρκτική φάση, η έρευνα προτείνει την άμεση θεραπεία μιας ασθένειας, πχ. με την επιβράδυνση της εξέλιξης της ΣΚΠ ή τη συρρίκνωση των καρκινικών όγκων. Η Holland προτείνει ότι “πέρα από τα ιατρικά οφέλη της κάνναβης, δεν πρέπει κανείς να αγνοήσει τα ψυχολογικά και ψυχοπνευματικά ζητήματα που είναι εξίσου σημαντικά. Η χρήση κάνναβης ως βοήθημα για χαλάρωση, διαλογισμό ή απλώς το να “υπάρχεις” (being) μπορεί να είναι ένα σημαντικό συστατικό της αυτοφροντίδας. Πολλές θεραπείες μείωσης του στρες στην ιατρική επικεντρώνονται στον διαλογισμό και στην παρουσία “στη στιγμή” (in the moment) ως βάση υγείας και επίγνωσης. Πάρα πολλές από τις κακίες μας βασίζονται στην απόσπαση της προσοχής και τη διαφυγή, μουδιάζοντας το μυαλό και το σώμα μας, αλλά η κάνναβη είναι ευφορικό που, καλύτερα από τα περισσότερα, διευκολύνει τη στιγμή και την προσοχή”[4]. Οι παρατηρήσεις της Emily Gibson σχετικά με το πώς η χρήση κάνναβης μπορεί να οδηγήσει σε μούδιασμα και σε αποδέσμευση, έρχονται σε έντονη αντίθεση με τα σχόλια της Holland σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αποκτήσουν μεγαλύτερη προσοχή και να ασχοληθούν με τον κόσμο, και αυτό υπογραμμίζει το πόσο βαθιά διαφωνούν οι άνθρωποι σχετικά με τις ιδιότητες αυτού του περίπλοκου ψυχοδραστικού και φαρμακευτικού φυτού.
Η αποφασιστική πλειοψηφία των Αμερικανών πιστεύει τώρα ότι πρέπει να επιτρέπεται στους γιατρούς να συνταγογραφούν κάνναβη για ιατρική χρήση, το 73% υποστηρίζει αυτή τη γνώμη, σύμφωνα με δημοσκόπηση Reason-Rupe που διεξήχθη τον Σεπτέμβριο του 2012. Η υποστήριξη για πλήρη νομιμοποίηση (για ψυχαγωγική και ιατρική χρήση) συνεχίζει να μεγαλώνει επίσης. Τον Οκτώβριο του 2011 ο οργανισμός δημοσκοπήσεων Gallup ανέφερε ότι η υποστήριξη για τη νομιμοποίηση της κάνναβης είχε φτάσει για πρώτη φορά το 50% του πληθυσμού. Μεταξύ αυτών οι δεκαοκτώ έως είκοσι εννέα ετών, το 62% ήταν υπέρ της πλήρους νομιμοποίησης. Τον Νοέμβριο του 2012 δύο πολιτείες, το Κολοράντο και η Ουάσιγκτον, έγραψαν ιστορία περνώντας δημοψηφίσματα που καθιστούσαν νόμιμη τη χρήση κάνναβης από ενήλικες για ψυχαγωγικούς σκοπούς βάσει της πολιτειακής νομοθεσίας, αν και παραμένει παράνομη σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Καθώς αυξάνεται η δυναμική προς την πλήρη νομιμοποίηση της κάνναβης, είναι πιθανό να αρχίσει να εμφανίζεται κάποια σαφήνεια στην επίμαχη συζήτηση σχετικά με τον πιθανό ρόλο της κάνναβης ως φάρμακο; Εάν, κάποια στιγμή στο μέλλον, η κάνναβη γίνει μια νομικά αποδεκτή ψυχαγωγική ουσία σε όλες τις ΗΠΑ, θα επιτρέψει στους ανθρώπους να αρχίσουν επιτέλους να διαχωρίζουν τα ζητήματα που σχετίζονται με την ψυχαγωγική χρήση από τον πιθανό ρόλο της ως φάρμακο; Ή μήπως αυτό απλώς θα ενέτεινε τη σύγκρουση; Ανεξάρτητα από το πώς θα ξεσπάσει αυτή η διαμάχη μακροπρόθεσμα, τα επόμενα χρόνια ή δεκαετίες ο πιθανός ρόλος της κάνναβης στην ιατρική και στην κοινωνία γενικότερα υπόσχεται να συνεχίσει να είναι ένα επίμαχο ζήτημα.
Οι συγγραφείς αυτής της ανθολογίας προσφέρουν μια ποικιλία απόψεων για την ιατρική χρήση της κάνναβης. Επιπλέον, ο τόμος περιέχει μια λεπτομερή βιβλιογραφία, έναν κατάλογο οργανισμών που μπορείς να επικοινωνήσεις για περισσότερες πληροφορίες και παραρτήματα που θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να κατανοήσει και να εξερευνήσει το θέμα. Το παράρτημα με τίτλο “What You Should Know About Medical Marijuana” προσφέρει στοιχεία για το πρόβλημα. Το παράρτημα “What You Should Do About Medical Marijuana” προσφέρει συμβουλές για νέους που ασχολούνται με αυτό το θέμα. Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, ζητήματα που σε αφορούν, αυτό το βιβλίο “Medical Marijuana” παρέχει μια εξαιρετική πηγή για όλους όσους ενδιαφέρονται για αυτό το επίκαιρο, συνεχές ζήτημα.
Σημειώσεις
[1]. Emily Gibson, “The Unintended Consequences of Medical Marijuana,” KevinMD.com, June 10, 2011. www.kevinmd.com/blog/2011/06/unintended-consequences-medical-marijuana.html
[2]. David Nutt, Drugs Without the Hot Air: Minimising the Harms of Legal and Illegal Drugs. Cambridge: UIT Cambridge, 2012, p. 312.
[3]. Julie Holland, The Pot Book: A Complete Guide to Cannabis; Its Role in Medicine, Politics, Science, and Culture. Rochester, VT: Park Street, 2010, pp. 319-320.
[4]. Holland, The Pot Book, p. 246.
Περιεχόμενα
1. Μια επισκόπηση της ιατρικής χρήσης της κάνναβης, Heather M. Griffiths
2. Η ιατρική χρήση της κάνναβης έχει πολυάριθμα ιατρικά οφέλη, Steve Fox, Paul Armentano and Mason Tvert
3. Η κάνναβη δεν έχει ιατρική αξία, US Drug Enforcement Administration
4. Θα πρέπει να επιτρέπεται στους έφηβους να χρησιμοποιούν κάνναβη για ιατρικούς σκοπούς, Andrew Myers
5. Η διαθεσιμότητα της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς αυξάνει την ψυχαγωγική χρήση από εφήβους, Kevin A. Sabet
6. Η ιατρική χρήση της κάνναβης δεν αυξάνει σημαντικά την ψυχαγωγική χρήση από εφήβους, William Breathes
7. Η έρευνα για την ιατρική χρήση της κάνναβης είναι αποκλεισμένη από ομοσπονδιακές υπηρεσίες, Marijuana Policy Project
8. Εκ της σύνταξης: Καλώς ορίσατε την απαρχή προς την ανθρώπινη αστυνόμευση της κάνναβης, Orange County Register
9. Η κάνναβη δεν πρέπει να επαναταξινομηθεί ομοσπονδιακά για ιατρική χρήση, Kevin A. Sabet
10. Ακόμα ένας γύρος σχετικά με την κάνναβη, The Oregonian Editorial Board
11. Για να τελειώσει η ασάφεια σχετικά με την ιατρική χρήση της κάνναβης, η κάνναβη πρέπει να νομιμοποιηθεί πλήρως, Nolan Finley
Παραρτήματα
Οργανισμοί για επικοινωνία
Βιβλιογραφία