Μενού

Saltwater Cowboy – The rise and fall of a marijuana empire (2015) [Καουμπόι του αλμυρού νερού – Η άνοδος και η πτώση μιας αυτοκρατορίας μαριχουάνας]
Saltwater Cowboy-The rise and fall of a marijuana empire (2015)

by

Tim McBride

with

Ralph Berrier, Jr

Πρόλογος

Ο Κόλπος του Μεξικού μύριζε σαν σκατά αγελάδας.

Δύο φορές τράβηξα βαθιές ανάσες γιατί δεν αναγνώρισα αμέσως τη μυρωδιά. Σκατά αγελάδας; Εδώ έξω στην ανοιχτή θάλασσα;

Μπορούσα να δω τη σιλουέτα του φορτηγού πλοίου καθώς ο γιγαντιαίος πορτοκαλί ήλιος βυθιζόταν προς τον ορίζοντα. Τότε τους άκουσα να φωνάζουν, να χαμηλώνουν. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Οι πύλες της πρύμνης του πλοίου ήταν ανοιχτές και το πλήρωμα χρησιμοποιούσε βουκέντρα για να οδηγήσει ένα ολόκληρο κοπάδι αγελάδων στον Κόλπο του Μεξικού.

Καθώς το αλιευτικό μας για καβούρια πλησίαζε, η σάπια μυρωδιά της κοπριάς μας πλημμύρισε. Οι αγελάδες έπεφταν στο νερό, ρουθούνιζαν, λαχάνιαζαν και στέναζαν πανικόβλητες καθώς σκαρφάλωναν η μία πάνω στην άλλη, προσπαθώντας να κρατήσουν το κεφάλι τους πάνω από το νερό, με τα μάτια τους γουρλωμένα να κοιτούν προς τον ουρανό. Ο Clark κι εγώ είχαμε μείνει άναυδοι και αδυνατούσαμε να επεξεργαστούμε αυτό που συνέβαινε. Ένα κοπάδι ζώα πνιγόταν ακριβώς μπροστά μας. Αλλά όσο σοκαρισμένοι κι αν ήμασταν, ξέραμε ότι είχαμε μια δουλειά να κάνουμε. Οι αγελάδες ήταν στο δρόμο μας.

Καθώς το τριμελές πλήρωμα του πλοίου μας κοίταζε από το άδειο πλέον κατάστρωμα, ο Clark κι εγώ τους πετάξαμε τα σχοινιά μας για να μας δέσουν. Ξεχώρισα αυτόν που φαινόταν να είναι ο υπεύθυνος. Έγειρε στη ράγα, ξεφλουδίζοντας ένα πορτοκάλι, κι έτσι του φώναξα: “Τι στο διάολο κάνεις;

Μου φώναξε με ειλικρίνεια, με προφορά Cajun, “Δεν μπορώ να βγάλω τα σκατά από το αμπάρι με όλες αυτές τις γαμημένες αγελάδες!

Οι αγελάδες προσπάθησαν να κάνουν κοπάδια μαζί, μούγκριζαν ξέφρενα χωρίς να ξέρουν πού να πάνε. Άρχισαν να βυθίζονται η μια μετά την άλλη. Φρίκαρα λίγο μέχρι που ο Captain Red με ακούμπησε ηρεμιστικά με το χέρι του στον ώμο μου.

Σου είπα ότι δεν θα το πιστεύεις”, είπε ο Red επίσημα καθώς γύρισε την πλάτη του και περπάτησε από το κατάστρωμα προς την τιμονιέρα. Ο σκληροτράχηλος καπετάνιος ήξερε ότι ερχόταν αυτή η ταραχή, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν και άνετος με όλο αυτό.

Το πλήρωμα άρχισε να μας πετάει μπάλες μαριχουάνας, αγνοώντας τα απελπισμένα θηρία. Καθώς τα δέματα έπεφταν βροχή, ο φίλος μου ο Clark κι εγώ τα στοιβάζαμε μπροστά, προς την τιμονιέρα. Ήταν αυτό που περιγράφαμε ως μπάλες μαξιλάρια, μεγάλες πλαστικές σακούλες γεμισμένες με εμπόρευμα μέσα σε σάκους λινάτσας, οι άκρες ραμμένες κλειστές με σπάγκο. Δεν ήταν πολύ βαριές, αλλά ήταν ογκώδεις, δύσκολες στη μεταφορά και καταλάμβαναν πολύ χώρο. Επιπλέον, μερικά από τα δέματα είχαν ήδη ανοίξει και χύνονταν παντού.

Πίσω μας, ένα άλλο αλιευτικό, ο συνεργάτης μας σε αυτή την επιχείρηση, όργωνε ένα υδάτινο χωράφι με καταδικασμένες αγελάδες. Παρακολούθησα καθώς τα ζώα χτυπούσαν τα κεφάλια, τα κέρατα και τις οπλές τους στο κύτος. Καθώς το πλήρωμα τραβούσε δίπλα μας, δεν ειπώθηκαν λόγια. Τα βλέμματα στα πρόσωπα τους τα έλεγαν όλα: Τι στο διάολο ήταν αυτό;

Κοίταξα τον Clark. Ένα στρώμα σκόνης κάλυψε τα κόκκινα μαλλιά και το ανοιχτόχρωμο δέρμα του, μετατρέποντας το πρόσωπό του μπρούτζινο από σκόνη ρητίνης. Τα μάγουλα του έμοιαζαν με ένα ζευγάρι ψωμάκια χάμπουργκερ από όλους τους σπόρους κάνναβης που είχαν κολλήσει πάνω τους. Άρχισα να γελάω. Έριξε μια ματιά στο καλυμμένο με κάνναβη πρόσωπο μου και γέλασε για τον ίδιο λόγο. Είχαμε ανάγκη να γελάσουμε. Αυτή ήταν μια παράξενη νύχτα.

Καθώς το κατάστρωμα γέμιζε γρήγορα, συνειδητοποιήσαμε ότι θα χρειαζόμασταν διαφορετική στρατηγική εάν επρόκειτο να χωρέσουμε το συνεχώς αυξανόμενο φορτίο στα δύο σκάφη μας και να το μεταφέρουμε στην ακτή. Ο Captain Red έκανε ελιγμούς με το σκάφος για να μπορούμε να στοιβάζουμε περισσότερα δέματα στην πλώρη και μετά στην οροφή της τιμονιέρας γύρω από τη διάταξη του ραντάρ και, τέλος, στην κορυφή του θόλου της πρύμνης που μας σκίαζε από τον έντονο ήλιο της Φλόριντα.

Τα πρώτα αστέρια του Γαλαξία μας εμφανίστηκαν την ώρα που αποχωρήσαμε από το φορτηγό πλοίο. Τα μόνα μέρη του σκάφους μας που φαίνονταν κάτω από τους σωρούς των δεμάτων ήταν τα μπροστινά και πλαϊνά παράθυρα μας και ο πύργος του ραντάρ που περιστρέφονταν από πάνω. Πρέπει να μοιάζαμε με πλωτό βαγόνι φορτωμένο με σανό.

Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από το μυαλό μου την εικόνα των αγελάδων που πνίγονταν καθώς ξεκινήσαμε για τα σαράντα μίλια μέχρι την ακτή. Κοίταξα πίσω και έριξα μια τελευταία ματιά στο φορτηγό πλοίο, που φανταζόμουν ότι κατευθυνόταν νότια πίσω στην Κολομβία για άλλο ένα φορτίο από μπάλες. Και ίσως άλλο ένα φορτίο βοοειδών, επίσης.

Έμαθα δύο πράγματα εκείνο το βράδυ:

Νο. 1: Οι αγελάδες δεν μπορούν να κολυμπήσουν.

Νο. 2: Η πληρωμή 1,5 εκατομμυρίου για έναν καπετάνιο και το πλήρωμα άξιζε πολλά και προφανώς περισσότερο από μια ολόκληρη καραβιά με βοοειδή.

Ήταν η παράδοση μας: στο ταξίδι της επιστροφής, αφιερώσαμε χρόνο για να δοκιμάσουμε τα προϊόντα. Αλλά σε αυτό το ταξίδι κανένας από εμάς δεν είχε φέρει ένα χαρτάκια για στριφτά ή ένα bong, και κανένας από εμάς δεν είχε σπίρτα ή αναπτήρα για να ανάψει τα σκατά, ακόμα κι αν είχαμε χαρτάκια ή bong. Θα νόμιζες ότι ένας μεταφορέας κάνναβης θα είχε αυτά τα πράγματα. Κάναμε, λοιπόν, το επόμενο καλύτερο πράγμα: αυτοσχεδιάσαμε αφαιρώντας μια από τις καταπακτές του καταστρώματος στην πρύμνη και τοποθετώντας μερικές χούφτες χόρτο από πάνω. Η απομάκρυνση του σημείου πήρε λίγη ώρα γιατί οι μπάλες ήταν στοιβαγμένε παντού. Στη συνέχεια όμως αφαιρέσαμε το σύρμα από ένα από τα ψαροκιβώτια μας και αγγίξαμε τα άκρα από τους πόλους μιας δωδεκάβολτης μπαταρίας που είχε ο καπετάνιος στην τιμονιέρα. Κάνοντας αυτό δημιουργήσαμε μια καυτή λάμψη στο κέντρο του σύρματος. Έπειτα, απλά αγγίξατε το λαμπερό σύρμα στο χόρτο μέχρι να πάρει φωτιά. Ο Κλαρκ φύσηξε πάνω του σαν πρόσκοπος που έφτιαχνε φωτιά. Όταν άρχισε να φουσκώνει ο καπνός, κράτησε έναν άδειο κουβά πέντε γαλονιών ανάποδα πάνω από το φλεγόμενο χόρτο και το άφησε να γεμίσει με το μεθυστικό σύννεφο. Όταν ο κάδος γέμισε, τον βάζαμε εναλλάξ ο ένας πάνω από το κεφάλι του άλλου. Η μέθοδός μας ήταν ωμή αλλά πολύ αποτελεσματική.

Έχοντας δοκιμάσει τα εμπορεύματα, είπαμε στα παιδιά στην ξηρά πόσο καλό ήταν. Κράτησαν ένα απόθεμα για τον εαυτό τους και άφησαν ένα στην άκρη για εμάς. Δεν ήταν καλή ιδέα να κρατήσουμε το δικό μας απόθεμα στο πλοίο. Έπρεπε να βεβαιωθούμε ότι το σκάφος ήταν εντελώς καθαρό. Όταν ολοκληρώθηκε η εκφόρτωση, πήγαμε σε μια πορεία πίσω στη θάλασσα για να φτυαρίσουμε το περίσσιο σε σωρούς και να το πετάξουμε στη θάλασσα. Το καθάρισμα του σκάφους από πάνω προς τα κάτω ήταν μια σχολαστική και χρονοβόρα εργασία. Δεν μπορούσε να μείνει ίχνος πουθενά στο σκάφος.

Μετά από άλλη μια καλή δουλειά που τέλειωσε, ο καπετάνιος άνοιξε μια πορεία για μια από τις γραμμές με παγίδες και έριξε άγκυρα δίπλα στην σημαδούρα. Πραγματικά είχαμε ρίξει μια γραμμή από παγίδες τελικά. Για ένα μέρος του χρόνου μας πάντως. Ήταν ώρα να κοιμηθώ. Αργότερα εκείνο το πρωί, καθώς ανέβηκε ο ήλιος, τραβήξαμε αυτή τη σειρά από παγίδες για καβούρια, μετά μπήκαμε και ξεφορτώσαμε τα αλιεύματα μας σαν να είχαμε κάνει δύο μέρες ψάρεμα.

Είχα δίκιο όταν υπέθεσα ότι οι Νοτιοαμερικανοί φίλοι μας θα επέστρεφαν με περισσότερα. Περίπου δύο εβδομάδες αργότερα, ήμασταν για να μεταφέρουμε ξανά, και αποδείχθηκε ότι ήταν το ίδιο πλοίο και το ίδιο πλήρωμα. Αυτή τη φορά ήμασταν έτοιμοι για τις ακατάστατες, χαλαρά συσκευασμένες μπάλες. Ο Captain Red μας έδωσε εντολή να επενδύσουμε ολόκληρο το κατάστρωμα με ρολά πλαστικού και κολλητική ταινία για να κάνουμε τη διαδικασία καθαρισμού ευκολότερη. Σε τελική ανάλυση, αν τύχει να επιβιβαστούμε και να μας ψάξουν αργότερα εκείνο το βράδυ, ένας μόνο σπόρος θα μπορούσε να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ της σύλληψης και του να φύγουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Τα δύο σκάφη μας πλησίασαν το πλοίο με τον ίδιο τρόπο όπως πριν, μόνο που αυτή τη φορά παρατήρησα κάτι διαφορετικό. Αυτό το πλοίο δεν μετέφερε απλώς ένα κοπάδι βοοειδών. Αυτή τη φορά το SS Ol’ McDonald είχε μια ποικιλία από ζώα στο σκάφος. Κατσίκες, γουρούνια, ένα λαγωνικό που γάβγιζε από το παράθυρο της τιμονιέρας, και καμιά δεκαριά μικρές μαϊμούδες πάνω πάνω από το κατάστρωμα. Αργότερα, έμαθα ότι στους πιθήκους άρεσε να καταναλώνουν σπόρους κάνναβης και χαλαρά μπουμπούκια. Είχαν πάρει έναν υπνάκο ανάμεσα στα δέματα όταν το πλοίο έδεσε στη Νότια Αμερική και ξύπνησαν ως λαθρεπιβάτες στον Κόλπο του Μεξικού.

Όταν οι πύλες της πρύμνης άνοιξαν προετοιμασμένες για την εκφόρτωση, αυτές οι καταραμένες μαϊμούδες άρχισαν να φρικάρουν και να ουρλιάζουν, σαν να ήξεραν ότι ερχόταν η ταραχή. Απογειώθηκαν ανεβαίνοντας στα ψηλότερα σημεία του πλοίου, όλοι πανικόβλητοι. Ήταν στην πλώρη και στην κορυφή της τιμονιέρας, και κάποιοι σκαρφάλωναν στις κεραίες του ραδιοφώνου του πλοίου. Τρία από αυτά τα μικρά σκατά πάλεψαν για την τελευταία θέση στο ελαφρύ κατάρτι του πλοίου, μαζί με άλλα έξι. Κοίταξα την τιμονιέρα ακριβώς την ώρα για να δω το λαγωνικό καθώς κρατούσε αρκετά από αυτά τα πλάσματα μακριά κοντά σε ένα ανοιχτό παράθυρο. Ακριβώς πίσω από αυτό το σκυλί που γαβγίζει, ο καπετάνιος του πλοίου έδιωξε τρεις πιθήκους έξω από την πόρτα, ουρλιάζοντας τους καθώς την έκλεινε με δύναμη.

Ο Θεός να σας βλασφημήσει… Φύγετε από δω μικρές μαϊμούδες!”. Ήταν το πιο αστείο πράγμα που είχα δει εδώ και καιρό. Τότε, είδα τις αγελάδες, καταδικασμένες στη μοίρα τους. Τα γαϊδούρια τους θα περπατούσαν στη σανίδα.

Αφού πήραμε το φορτίο στο πλοίο, ο Captain Red φώναξε στο πλήρωμα του πλοίου.

Φτάνουν αυτά το σκατά. Πρέπει να βρεις έναν διαφορετικό τρόπο για να το κάνεις αυτό αλλιώς μην ξαναέρθεις!”.

Ανέβηκε πάνω από το βουνό από μπάλες και πήρε το δρόμο της επιστροφής στην τιμονιέρα. Μέσα, έβαλε μπρος και ο γιγαντιαίος κινητήρας ζωντάνεψε με ένα πνιχτό βρυχηθμό, βγάζοντας μαύρα σύννεφα στην εξάτμιση από την πρύμνη. Καθώς απομακρυνθήκαμε, το πυκνό σύννεφο σάρωσε το άγονο πλέον κατάστρωμα του πλοίου και τύλιξε και τα τρία μέλη του πληρώματος σε ένα κατάλληλο μαύρο σάβανο. Ο Captain Red ήταν τσαντισμένος και εμείς τον καταλαβαίναμε. Υπήρχε απλώς πάρα πολλή δουλειά διαθέσιμη και πάρα πολλοί άλλοι πρόθυμοι καπετάνιοι και πληρώματα θα την έκαναν πάρα από το να τσακωνόμαστε με κλόουν σαν αυτούς τους τύπους. Αυτά τα καθάρματα απλώς δεν έβλεπαν τη μεγάλη εικόνα. Το να βλέπεις αυτές τις αγελάδες να πνίγονται ήταν αρκετά κακό, τι θα γινόταν αν ξεβράζονταν στην ακτή; Θέλω να πω, είναι ένα πράγμα το να περπατάς κατά μήκος της παραλίας μια φωτεινή ηλιόλουστη μέρα συλλέγοντας κοχύλια και να σκοντάφτεις πέφτοντας πάνω σε ένα νεκρό ψάρι. Αλλά είναι εντελώς διαφορετικό να σκοντάφτεις και να πέφτεις πάνω σε μια γαμημένη νεκρή αγελάδα. Απλώς δεν είναι φυσικό. Οι νεκρές αγελάδες στις παραλίες της νοτιοδυτικής Φλόριντα θα ήταν αρκετά ύποπτες στα μάτια του νόμου.

Όταν επιστρέψαμε για να ξεφορτώσουμε το εμπόρευμα και είπα στα παιδιά στην ξηρά ότι ένα άλλο φορτίο αγελάδων μόλις πήγε άπατο, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Γέλασαν καλά εις βάρος μας, αλλά δεν με ένοιαζε. Πληρώθηκα 50.000 δολάρια για καθεμία από αυτές τις αποστολές.

Από εκείνο το βράδυ, όποτε το σκάφος μας έβγαινε για να φέρει πίσω άλλο ένα φορτίο κάνναβης, τα παιδιά μας φώναζαν με ένα όνομα. Ήμασταν οι καουμπόηδες του του αλμυρού νερού (Saltwater Cowboys).

Περιεχόμενα

Κεφάλαιο 1

Κεφάλαιο 2

Κεφάλαιο 3

Κεφάλαιο 4

Κεφάλαιο 5

Κεφάλαιο 6

Κεφάλαιο 7

Κεφάλαιο 8

Κεφάλαιο 9

Κεφάλαιο 10

Κεφάλαιο 11

Κεφάλαιο 12

Κεφάλαιο 13

Κεφάλαιο 14

Κεφάλαιο 15

Κεφάλαιο 16

Κεφάλαιο 17

Κεφάλαιο 18

Κεφάλαιο 19

Κεφάλαιο 20

Κεφάλαιο 21

Κεφάλαιο 22

Κεφάλαιο 23

Κεφάλαιο 24

Επίλογος

Saltwater Cowboy – The rise and fall of a marijuana empire (2015) [Καουμπόι του αλμυρού νερού – Η άνοδος και η πτώση μιας αυτοκρατορίας μαριχουάνας](το βιβλίο σε μορφή αρχείου PDF)